رکھنے پُھل کتاباں دے وچ
پاؤنی جِند عذاباں دے وچ
آٹا لُون نہیں پُورا ہونا
نہ پو ایڈ حساباں دے وچ
باگاں اُتے چھائی اُداسی
مہک نہ رہی گلاباں دے وچ
بُھل بُھلا بیٹھے نیں اوہ وی
مِلدے سن جو خاباں دے وچ
کوئی وی کم دی گل نہیں ہوندی
آئے ہوئے جواباں دے وچ
لَے کے بہہ گئی بے یقینی
رس نہ رہیا ثواباں دے وچ
راجا دنیا کملی ہو گئی
پَے گئی نویں عذاباں دے وچ
حوالہ: میں تن درد اولے، راجہ رسالو؛ سانجھ لاہور؛ صفحہ 92 ( ویکھو )
