جد چُنی سر توں لہہ جاندی اے
فیر کُلّی شرم دی ڈھہہ جاندی اے
جے جذبے جین دے سچے ہووَن
فیر موت وی ڈر کے بہہ جاندی اے
اے رات جو پہلاں چپ رہندی سی
ہن خورے کیہ کجھ کہہ جاندی اے
اے دکھڑے ساری دھرتی دے سن
پر جندڑی کلّی سہہ جاندی اے
ہن یاد وی دل وچ رکدی نئیں اے
اے بن بن اتھرو ویہہ جاندی اے
حوالہ: قیدی سُفنے؛ سانجھ 2010؛ صفحہ 85 ( ویکھو )
