اڑیئے میں تاں بہوں دُکھیاری
پکھ پکھیرو اُڈدے جاندے
میں تاں اُڈن ہاری
اڑیئے میں تاں بہوں دُکھیاری
دوواں ہتھیں چک نہ سکدی
گٹھڑی ڈاڈھی بھاری
اڑیئے میں تاں بہوں دُکھیاری
ایرے غیرے متیں دیندے
دیندے وانگ وپاری
اڑیئے میں تاں بہوں دُکھیاری
چار چفیرے رولا مچیا
ودھ گئی بے زاری
اڑیئے میں تاں بہوں دُکھیاری
تدبیراں دا وس نہ چلدا
میں لیکھاں دی ماری
اڑیئے میں تاں بہوں دُکھیاری
دُکھ دا مُڈھ نہ ایویں بندا
کردا لکھ غفاری
اڑیئے میں تاں بہوں دُکھیاری
ادھی جند دا مُل نہ پاندا
منگدا جِندڑی ساری
اڑیئے میں تاں بہوں دُکھیاری
دم دم بیٹھی پُھکنی پُھوکاں
بھڑکے نہ چنگاڑی
اڑیئے میں تاں بہوں دُکھیاری
رنگ بکھیڑن ہولی آئی
میں ٹُٹی پِچکاری
اڑیئے میں تاں بہوں دُکھیاری
ماہی مینوں مونہہ وچ رکھ کے
چُوسے وانگ سپاری
اڑیئے میں تاں بہوں دُکھیاری
فکر قیاس دے پتے سُٹاں
سوچ نے بازی ہاری
اڑیئے میں تاں بہوں دُکھیاری
میں اناڑی، جِتاں کیویں
کھیڈاں سنگ جواری
اڑیئے میں تاں بہوں دُکھیاری
اندر دُکھ دے بھانبڑ مچدے
اُتوں رَین اندھاری
اڑیئے میں تاں بہوں دُکھیاری
کیدو توں نہ دھوڑ اُڈاویں
رانجھن دے سنگ یاری
اڑیئے میں تاں بہوں دُکھیاری
اندروں رہندی پِھکی پِھکی
باہر تیز کراری
اڑیئے میں تاں بہوں دُکھیاری
سنجیاں میریاں گوریاں باہواں
ناں دی میں سُنیاری
اڑیئے میں تاں بہوں دُکھیاری
میرے ہتھ تاں ککھاں ورگے
ماہی ہتھ سرداری
اڑیئے میں تاں بہوں دُکھیاری
میں تاں کلیاں ٹُر نہ سکدی
ساجن ہتھ راہداری
اڑیئے میں تاں بہوں دُکھیاری
جوگی دا میں پِچھا کردی
تھاں تھاں حد براری
اڑیئے میں تاں بہوں دُکھیاری
کدے تاں سوہناں ویلا آسی
بنساں راج دُلاری
جھیڑے لکھ زمان مکاں دے
میراں مار اُڈاری
اڑیئے میں تاں بہوں دُکھیاری
اڑیئے میں تاں بہوں دُکھیاری
حوالہ: کافیاں (چونواں کلام)؛ شہزاد قیصر؛ سچیت (لاہور)؛ صفحہ 179