کون ایہہ کھکھر چھیڑے
کاہنوں راہ جاندی نوں تکیں
کاہنوں آساں لائیں
گلیاں پیا گھسائیں
پھیرے پا پا تھکیں
توں کرماں بھاگاں والا
توں اُچیاں جاگاں والا
چنوں ودھ کے روپ تیرے تے، میں جاناں میں مناں
چرخے کتدیاں کتدیاں کردیاں گلاں تیریاں رناں
دل تے میرا وی کردا اے، تینوں ای پئی تکاں
نہ تھکاں نہ اکاں
پر اڑیا! نہیں دُنیاں دے وچ پیار کمانا سوکھا
چھپ چھپ ملنا
مل مل چھپنا
تکنا تے نہ تکنا
گلّ کردیاں وی جھکنا
سڑدیاں رہنا کڑھدیاں رہنا، مونہوں بول نہ سکنا
گل ایہہ کون سیاپے پائے
ہاسے کھیڈے روگ لوائے
کون ایہہ پٹنے آپ سہیڑے
کون ایہہ کھکھّر چھیڑے
حوالہ: جگراتے، شریف کنجاہی؛ 1958؛ صفحہ 24 ( ویکھو )
