اج تک مینوں یاد اے تیرا ملنا جاندی واری
اکھ وچ سِکاں، دل وچ سِکاں، لوں لوں دے وچ سِکاں
لالا بُلھیاں دے وچ بُلھیاں، ہکاں دے نال ہکاں
لام تے تیرے جاندی واری، جد ونڈیاں سن چِھکاں
دو دِلاں دے جذبے دی اوہ سوڑ اوہ آپ مُہاری
اج تک مینوں یاد اے تیرا ملنا جاندی واری
ڈُنگھے ساہ لے لے کے تے اکھیاں وچ اکھیاں پانا
اکھیاں وچ اکھیاں پا پا کے تانگھاں نوں ہور جگانا
کسے خیالوں کنب کے میرا پلکاں نوں جھمکانا
نِکے نِکے ہنکورے بھر بھر دسنی بے قراری
اج تک مینوں یاد اے تیرا ملنا جاندی واری
گلے لگ لگ کے ودیا ہونا، رہ رہ کے گل لگنا
دل دیاں دل وچ رہیاں دا مُڑ ہنجو بن بن وگنا
آپے وچ تسلیاں دے دے ہتھوں ہور وی ٹھگنا
رب حوالے اک دُوجے نوں کرنا وارہ واری
اج تک مینوں یاد اے تیرا ملنا جاندی واری
سُنیا مُک پئے ہک پینڈے، سُنیا ٹُٹ گئیاں ہُن لاماں
آ ماہی جھب آ، میں منیاں ہوئیاں کوئی سلاماں
نین پکائے تیرا راہ تک تک کے اساں غلاماں
آ ہن بوڑھ کتوں میں اگے ڈٹھی بوہت لچاری
آ ماہی ہن بھاری لگدی اوہ بِرہ دی کھاری
جیہڑی رکھ گیا سیں میرے سر تے جاندی واری
اُڈیک
حوالہ: جگراتے، شریف کنجاہی؛ 1958؛ صفحہ 45 ( ویکھو )
