سوچناں

سوچنا واں دنیا نوں کیہی وگ گئی اے
اکو جیہی ہر پاسے اَگ لگ گئی اے

لوٹیاں نیں، واڈھیاں نیں، دنگے نیں، فساد نیں
بھیڑ دیاں پٹیاں دے سبق ہوئے یاد نیں
بُڈھیاں نوں مارنا
بچیاں نوں نیزے اُتے چاڑھنا
بھولے بھا جاندیاں دا
چُھریاں دے نال ڈھڈ پاڑنا
کُلیاں نوں پھوک کے تے وسدے اجاڑنا
مذہباں دی اگ وچ مذہباں نوں ساڑنا
سوچناں واں ہر کوئی دھیاں بھیناں والا اے
دھیاں بھیناں دا ای ہر پاسیوں مکالا اے
میری اے کہ تیری اے، دھی مُڑ دھی اے
دھیاں وچ دسو خاں نکھیڑ بھلا کی اے
دھیاں دے پے لنگ لہن کیہی جھل پئی اے
سوچناں واں دنیا نوں کیہ وگ گئی اے

ہانیاں دا درد اے نہ وڈیاں دی شرم اے
نڈھیاں تے مہر اے، نہ نڈھیاں تے کرم اے
تیویاں دا سَتر اے نہ ماواں دا ای بھرم اے
وکھرا ای کڈھ لیا بندیاں نے دھرم اے
اِکّو جیہی سبھناں نے گھول پی لئی اے
سوچنا واں دنیا نوں کیہی وگ گئی اے