لمیاں سیالی راتاں

لمیاں سیالی راتاں کٹیاں نہ جاندیاں
شُوکدیاں
شاں شاں کرکے ڈراندیاں
بیٹھی بیٹھی اپنے ای نال دُکھ پئی پھولاں
صبر دے کٹورے بھراں
بھر بھر پئی ڈولھاں
چندریاں سوچاں دیاں گنڈھاں بنھ بنھ کھولاں
کراں میں ہزار چارے
کسے طرح پینڈے ایہہ دلیلاں والے مُک جان
چِنتا دے کھوبھے کدے سُک جان
کدے ڈاھواں چرخہ، اٹیراں کدے چھلیاں
ڈولی ہوئی جندڑی نوں، ہون نہ تسلیاں
اوسیاں میں پاندی تھکی
کاواں نوں اُڈاندی تھکی
چٹھیاں دے وچ سارا حال سناندی تھکی

خطاں وچ کدے دل پاکے جے گھلے جاندے
آپے ویکھ لیندوں میرے باپ جو وچھوڑے کیتی
جو جو میرے نال بیتی
ایڈا دل پکا کیتا کیہڑی گلے ہانیا!
اساں ایہہ جدائیاں کدوں تیکن ہنڈانیاں
آنڈھنا گوانڈھنا نے سیجاں نوں سنگار کے
سوندیاں نے روز گلو کڑیاں مار کے
ساڈھے ہیٹھ کدوں تائیں منجیاں الانیاں
پئیاں پئیاں ہون پئیاں
داج دیاں ریشمی رضائیاں وی پرانیاں
موڑ چا مہاراں ہن ہور نہ تسیہے دیہہ
ایہو جیہیاں کھٹیاں دے سِرے وچ پئی کھیہ
اسیں بُھکھے چنگے بیبا، رجنے دی لوڑ نہیں
ایتھے وی رب اوہوا سانوں رزقے دی تھوڑ نہیں
کٹیاں نہ جاندیاں نیں لمیاں سیالی راتاں
دساں کی جو ہوندیاں نیں دل نال وارداتاں