ننگیاں کنڈاں

کیہے دلاں وچ اڑچ پئے نیں، کیہیاں پئیاں گنڈھاں
نونہاں نالوں ماس نکھیڑیا کر کر آڈیاں ونڈاں

خیری مہری وسدے رسدے پتا نہیں کی ورتی
لہو و لہو دناں وچ ہوئی پُھلاں ورگی دھرتی

بھائیاں نالوں بھائی اوڑک وکھرے ہوندے آئے
ایہہ کوئی ایڈی گل نہیں سی جس سیاپے پائے

اک تونی تے جے سدا ای ماں جائے رل بہندے
کیویں ایہہ کھلی دنیا وسدی، کیویں نگر ایہہ پیندے

باندر ساہن پنیر ونڈاوے جو لبھنا سی لبھا
سجا دس کے ڈاڈھا اوہناں ماریا سانوں کھبا
اج گڑ لانے والے ہو گئے گڑ لاکے اک پاسے
اکناں چھویاں لنب کرائیاں، اکناں پھڑے گنڈاسے

بُلھے شاہ، فرید ہوراں جیہے جس دھرتی تے وسے
نانک ورگیاں سنتاں جتھے راہ ملاپے دسے

اوتھے لوتی لانے والیاں انج اج لُوتی لائی
تانے پیٹے والیاں تنداں "توں توں" نویں سنائی

اپنی ہتھیں اپنے مونہہ تے مارن لگ پئے چنڈاں
بھائی بھائیاں نالوں رُسے ننگیاں ہوئیاں کنڈاں