لوکیں پُوجن ربّ
میں تیرا بِرہڑا
سانوں سو مکیّاں دا حج
وے تیرا بِرہڑا
لوک کہن میں سورج بنیا
لوک کہن میں روشن ہویا
سانوں کپہی لا گیا اگ
وے تیرا بِرہڑا
پِچھے میرے میرا سایا
اگّے میرے میرا نھیرا
کِتے جائے نہ باہیں چھڈ
وے تیرا بِرہڑا
نہ اِس وِچ کِسے تن دی مٹی
نہ اِس وِچ کِسے من دا کُوڑا
اساں چاڑھ چھٹایا چھج
وے تیرا بِرہڑا
جد وی غم دِیاں گھڑیاں آئیاں
لے کے پِیڑاں تے تنہائیاں
اساں کول بٹھایا سدّ
وے تیرا بِرہڑا
کدی تاں ساتھوں شبد رنگاوے
کدی تاں ساتھوں گیت اُناوے
سانوں لکھ سِکھا گیا چج
وے تیرا بِرہڑا
جد پِیڑاں میرے پیریں پئیاں
صدق میرے دے صدقے گئیاں
تاں ویکھن آیا جگ
وے تیرا بِرہڑا
اساں جاں عشقوں رُتبہ پایا
لوک ودھائیاں دیوَن آیا
ساڈے رویا گل نُوں لگ
وے تیرا بِرہڑا
مینوں تاں کُجھ عقل نہ کائی
دُنیا مینوں دسن آئی
سانوں تخت بِٹھا گیا اج
وے تیرا بِرہڑا
سانوں سو مکّیاں دا حج
وے تیرا بِرہڑا
بِرہڑا
حوالہ: کلامِ شِو؛ سانجھ؛ 2017؛ صفحہ 535 ( ویکھو )
