رات پوے تے لوکاں دے گھر لاؤندا پِھرناں سنّھاں
اج اُٹھیا نہیں جاندا اج اپنا ای جندرا بھنّاں
شہر والیاں چھِل چھانگ کے لکھوں ککھ بنایا
کیہڑی بار دا بُوٹا ساں میں، کس پَیلی دا گنّا
میرے سجّے کھبّے ڈونگھے وتّر والی پیلی
میں وچکار ازلاں دا پیاسا سُک پڑکّا بنّاں
کیہ دسّاں کتھے سانبھی اے تیرے دکھ دی دولت
نہ اُس گھر دا کندھ نہ کوٹھا، نہ بُوہا نہ چنّاں
