گل سن نی امبڑیئے میریئے

اج کونجاں آیاں پہاڑ توں
بن ڈاراں اُڈ دیاں لہندیاں
ون کھیتیں رکڑاں بہندیاں
دکھ شکماں دے لئی سہندیاں
چنج لیکھ نگر وچ مار کے
پوہ ماگھ مگھر گزار کے
پھر وطناں نوں مڑ جاندیاں
ناں کردیاں وعدہ آن دا
ناں دسدیاں ویلا جان دا
پھر سارا ایہ کجھ سوچ کے
من چھیڑے راگ ملہار نی
انج دل دے وجدے تار دے
جیں پوہ وچ پوے پھوہارنی
پھر چنبہ کھڑدا آنگنا
کوئی کلّا میرے وانگ نہ
پر جد اے مائے میریئے
سال اگلے پھر نیں آندیاں
میرے چیتے گل ایہ پاندیاں
توں جاکے مائے میریئے
پھر آونا کہڑے سال نی
کد پچھنا میرا حال نی

گل سن نی امبڑیئے میریئے
اک جوگی آیا ویہڑڑے
میں چلیاں ہتھ وکھان نُوں
کجھ لامتاں گل چوں لاہن نوں
جا پچھناں کیہ وچ لیکھ نی
کیہ کہندے ہتھ دے ریکھ نی
کوئی انج دی ریکھ ہے ہتھ میرے
جہڑی جاوے جھوک الست نوں
راہے لادے میں جہے مست نوں
جا ویکھاں روحاں بھوندیاں

کجھ ہسدیاں کجھ روندیاں
کجھ سوہنیاں کجھ کوہجیاں
کجھ رسیاں کجھ من موجیاں
پھر ڈھونڈھاں تیرا تخت نی
سونا کرلاں اپنا بخت نی

گل سن نی امبڑیئے میریئے
مینوں دس خاں تھاں کوئی ٹول کے
جتھے ساہواں ہوون وکدیاں
میں لے لاں سب کچھ ویچ کے
لواں ویلا پورا میچ کے
جنھے ساہ ترے
اونھے ساہ مرے
پھر ہر گھڑی اتے ہر ویلے
وچ روحاں ہون حضوریاں
نہ جسماں دے وچ دوریاں
گل سن امبڑیئے میریئے