گھاٹ

ساہمنے رکھ کے تصور یار دا
عشق دی ہر رمز میں وی کھولدا
کھولدا ذہناں دے سارے در بِھڑے
جے میرے وچ یار میرا بولدا

عزتاں شرماں دا مطلب کیہ لواں
جد سدا دامن میرا تنگوں رہیا
میں ساہواں دی جنگ کیویں لڑ لواں
کول میرے اسلحہ وی منگواں پیا

میریاں حرفاں دی حرمت مر گئی
مان کی کردا میں کھوئی کھوند تے
ڈونگیاں رمزاں بناں شاعری میری
کیہ اثر کردی کسے دی ہوند تے

میرا مُل لاون توں پہلاں سوچ لے
میں نویں ریشم چ لکیا ٹاٹ ہاں
میں کسے نوں کیہ مکمل کردواں
میں تے خود جیون دی وڈی گھاٹ ہاں

میریاں بدنامیاں دس دی ہوا
اج دھاڑاں مار آپے رو پئی
شاپراں دے وانگ میں اڈدا پھراں
میرے توں خلقت دُور اڈے ہو گئی

ویکھیو پھر پوریاں نہیں پینیاں
رہنیاں جے انج دیاں جمہورتاں
میں مونہاں توں خول لاہندا تھک گیاں
صورتاں اندروں نہ مکن صورتاں