کھڑیاں پانیاں اُتے میریاں اکھاں تردیاں رہیاں موجاں دے سنگ کھیڈے پے کے موجاں کردیاں رہیاں جینوں مول نا اکے ویلے لکھّ غلیلاں کسّیاں، سمیں دی وگدی نہر چوں آساں جھجراں بھردیاں رہیاں پڑھ پڑھ پھوکاں مارن شالا! خیریں مہریں پرتن، پتراں نوں سفراں تے گَھلّ کے ماواں ڈردیاں رہیاں آس امید دی کھیتی اک دن اُکا بنجر ہونی، جے ریجھاں دیاں فصلاں نوں مایوسیاں چردیاں رہیاں میرے اندر دی روہی تے اجّ فیر سکی رہِ گئی، اجّ تے فیر گھٹاواں میرے باہر ای وردیاں رہیاں
