سُکے ہریاں کر کر ساڈے جُثے ہو گئے بگے
فیر بہار آئی تے موجاں مانن والے اگّے
ساڈے دکھّ عجب نے لوکا اسیں تاں اوہ آں جیہڑے
ہاریاں اگے ہارے، ٹھگیاں ہویاں کولوں ٹھگے
سانوں ایتھے جوء کے قسمت خود تریہائی سو گئی
ساڈا پندھ نا مکیا اساں پرانے کھوہ دے ڈھگے
توڑ حیاتی دنیاں اندر انج ہی چانن ونڈیں
کدے وی تینوں سورج پترا تتی وا نا لگے
مستقبل نوں کدھرے راہ وچ چھڈّ چھڈاکے انجم
آپنے پچھے لگ کے کِنا لنگھ آیا ہاں اگے
