عِلموں بس کریں او یار
اِکّو الف تیرے درکار
عِلم نہ آوے وِچ شمار
اِکّو الف تیرے درکار
جاندی عُمر ، نہیں اِتبار
عِلموں بس کریں او یار
پڑھ پڑھ، لِکھ لِکھ لاویں ڈھیر
ڈھیر کتاباں چار چوپھیر
گِردے چانن، وِچ انھیر
پُچّھو "راہ"؟ تے خبر نہ سار
عِلموں بس کریں او یار
پڑھ پڑھ شیخ مشائخ ہویا
بھر بھر پیٹ نیندر بھر سویا
جاندی وار نین بھر رویا
ڈُبّا وِچ، اُرار نہ پار
عِلموں بس کریں او یار
پڑھ پڑھ شیخ مشائخ کہاویں
اُلٹے مسلے گھروں بناویں
بے علماں نُوں لُٹ لُٹ کھاویں
جُھوٹھے سچّے کریں اِقرار
عِلموں بس کریں او یار
پڑھ پڑھ نفل نماز گزاریں
اُچیاں بانگاں چانگھاں ماریں
مِنبر تے چڑھ وعظ پکاریں
کِیتا تینوں علم خوار
عِلموں بس کریں او یار
پڑھ پڑھ مُلّاں ہوئے قاضی
اللہ علماں باجھوں راضی
ہووے حرص دنوں دن تازی
تینوں کِیتا حرص خوار
عِلموں بس کریں او یار
پڑھ پڑھ مسلے روز سناویں
کھانا شک شبے دا کھاویں
دسَّیں ہور، تے ہور کماویں
اندر کھوٹ ، باہر سچّیار
عِلموں بس کریں او یار
پڑھ پڑھ علم نجوم وچارے
گِندا راساں بُرج ستارے
پڑھے عزیمتاں منتر جھاڑے
ابجد گِنے تعویذ شمار
عِلموں بس کریں او یار
عِلموں پئے قضیے ہور
اَکِّھیں والے انھے کور
پھڑے سادھ تے چھڈّے چور
دوہِیں جہانِیں ہویا خوار
عِلموں بس کریں او یار
عِلموں پئے ہزاراں پَھستے
راہی اٹک رہے وچ رستے
ماریا ہجر ہوئے دِل خَستے
پیا وچھوڑے دا سر بھار
عِلموں بس کریں او یار
عِلموں میاں جی کہاویں
تمبا چک چک منڈی جاویں
دھیلا لَے کے چُھری چلاویں
نال قصائیاں بوہتا پیار
عِلموں بس کریں او یار
بوہتا علم عزازیل نے پڑھیا
جُھگْا جھاہا اوس دا سڑیا
گل وچ طوق لعنت دا پڑیا
آخر گیا اوہ بازی ہار
عِلموں بس کریں او یار
جد میں سبق عشق دا پڑھیا
دریا ویکھ وحدت دا وڑیا
گُھمن گھیراں دے وچ اڑیا
شاہ عنایت لایا پار
عِلموں بس کریں او یار
علموں بس کریں او یار
حوالہ: آکھیا بلھے شاہ نے؛ محمد آصف خان؛ پاکستان پنجابی ادبی بورڈ لاہور؛ صفحہ 227 ( ویکھو )
