بُلھے نوں سمجھاون آئیاں، بھیناں تے بھرجائیاں
من لے بُلھیا ساڈا کہنا، چھڈ دے پلّا رائیاں
آل نبی اولادِ علی نوں، توں کیوں لِیکاں لائیاں
جیہڑا سانوں سیّد سدّے، دوزخ مِلن سزائیاں
جو کوئی سانوں رائیں آکھے، بہشتیں پینگھاں پائیاں
رائیں سائیں سبھنیں تھائیں، رب دِیاں بے پروائیاں
سوہنیاں پرے ہٹائیاں نیں تے، کوجِھیاں لَے گل لائیاں
جے توں لوڑیں باغ بہاراں، چاکر ہوجا رائیاں
بُلّھے شوہ دی ذات کیہ پُچھنایں، شاکر ہو رضائیاں
حوالہ: آکھیا بلھے شاہ نے؛ محمد آصف خان؛ پاکستان پنجابی ادبی بورڈ لاہور؛ صفحہ 104 ( ویکھو )
