چڑھ کے فکر کمان میری تے قلم میری دا تیر
بنیا ملک شہانی نہ درباراں دی جاگیر
کھادے راج محلاں دے وچ نہیں قصیدے ویچ
گاہک بنے راجے مہاراجے تے دربان وزیر
رخ محبوبہ دے دی رنگن شعر میرے دا رنگ
بن کے درد دلاں وچ وسے شعراں دی تاثیر
سخن دیاں وچ زلفاں میں لشکائے گنھ خیال
سوجھ میری نوں پے نہ سکی سونے دی زنجیر
رہی ادماں دے اگے اگے میری سوچ وچار
تُردی رہی تدبیر میری دے مگر مگر تقدیر
قومی سدھر کردی دل دے ویہڑے دے وچ ناچ
اکھاں میریاں دے وچ وسدی وطن دی اے تصویر
آہر فقیر خیال میرے دا قوم میری دا مان
قلم میری اے میرے ڈھول سپاہی دی شمشیر
