پِھکے پَے گئے رنگ کٌڑے نِی موسم سارے مر گئے
میرے تیرے پیار دے پنچھی عٌمراں ہوئیاں گھر گئے
قبراں اَتے رٌوحاں نال کی بھانڑیں ورتے رٌتاں
جہڑے ٹوڑے ہنجواں کھٹے ہاسیاں راہیں بھر گئے
کنڈے ورگی پِیڑ نی مائے چٌبھدی کیوں نئیں پَیریں
تِڑکاں، چَھالے،دٌھپ ہِیجَر دی منہ بیگانے کر گئے
میں اَسمانیں اکھاں پَٹیاں اَنھیاں ہوئیاں اکھیں
مِٹی دے کجھ پٌتلے چاننڑ جٌسے میرے دَھر گئے
اَپنڑیں گھر دِیاں راتاں لئی میں سورج لبھِن ٹٌریوم
سورج مٌڈھ ہنیرے ویکھیاں حوصلے میرے ہَر گئے
جِنہاں ہیٹھ تو عزتاں دبیاں بوہڑاں اَلوں ویکھیں ہا
میرے کتنے مانڑ وے بابل تینوں تکدیاں ٹھر گئے
