اگے راہی راہ پچھدے، ہُن پچھدے کِتھوں ساہ مِلدے

اگے راہی راہ پچھدے، ہُن پچھدے کِتھوں ساہ مِلدے
اپنی روح دا پتن بھالن جاندے روز ملاح ملدے

اوس گراں دی چرچہ تاں ہے پر کدھرے نہ راہ ملدے
جتھے آپاں اِک دُوجے دا خوف دِلاں توں لاہ مِلدے

بُھل کے تانے بانے، درد پرانے، رب دے بھانے نوں
اِک واری تاں یارو سانوں ہو کے بے پرواہ مِلدے

کجھ زخماں دی دھونی تاں پیڑھی در پیڑھی دھخدی ہے
کجھ مہمان اچانک آؤندے ، کرکے نہ اطلاع مِلدے

سولی اُتے چڑھ دے لوک ہزاراں تے رُل جاندے نیں
اوہی بنے مسیحا جس نوں وی دو چار گواہ مِلدے