اجوکی یاری

اَج زمانے یار کہاون، دعوا کرن پیاراں
اپنی خےر منگن تے مارن، نال دغِے دے یاراں

یاری لاون جان بچاون، کرن کمال بے ترسی
ہک مَرے ہک ہَسدَا وتے، اوہ جانے جے مرسی

بھیناں دھڑیاں سیس گندا، ون ہوون ویر کھڑاکے
ویر ویرے گل پُچھدا ناہیں، مَرن لگے نوں جا کے

ناری اتوں کرن خواری، بھنگ گھتن وچ یاری
یار یاراں دی رتو نہاون، موج زمانے ماری

جے ہک ہووے انباراں والا، صاحب دولت زر دا
دوجا کول مرے جے بُھکّھا ،نہیں مروت کردا

سَکیاں وِیرَاں بھیناں تائیں، پَیریں کاٹھ پوائے
عیب گناہ ڈٹھے بن اکّھیں، ہتِھیں سَوٹے لائے

ماں پیو جائے ویر پیارے، بھیناں آپ کوہائے
ناریں کنت اضائعیں کیتے، بھابیاں دیر کھپائے

جتھے سپ اٹھؤاں ہووے، یا کوئی آفت بھاری
سجناں ٹورن آپ نہ جاون، واہ اجوکی یاری

جے ہِکی گھر روٹی ہووے، دُکھ دوِئے نوں لگے
ہر تُہمت بدنامی دے کے، چُغلی مارن وگے

ویراں بھیناں تے بھرجائیاں، سبھناں دی گل بھائی
ہُو بہو دَسَالاں ساری، وَرتی جس جس جائی

پرَایہ پردہ ظاہر کرنا، ناہیں کم فقیراں
کھڑی مُحبَت رب محمد،وِیر نہ بھاون ویراں

ہِکو جہی نہ کرے الہٰی، ہن بی بھلے بھلیرے
چَھڈ اوہناں دی گل محمد، قصہ ٹور اگیرے