جد دی میتھوں نیندر نے اکھ پھیری اے
جدھر ویکھو خاباں دی اک ڈھیری اے
انج دی چکی ظالماں ات بتھیری اے
چِٹے دن وی لگدی رات ہنیری اے
دُکھاں دا بلدا سورج مینوں ساڑھ گیا
سِر توں جد دی لتھی چادر تیری اے
جھولی بھر کے وٹے چُکی پھرنا ایں
ایہہ نہ بُھلیں تیرے گھر وی بیری اے
تیری یاد دے روڑے اکھیوں انج نکلے
بھٹھوں وچوں نکلے جسراں گیری اے
جیہڑی جنت اسماناں تے لبھنا ایں
رب نے ماں دے پیراں تھلے کیری اے
میری اکھ چ خواب وی نائلہ انج ای نیں
جسراں تھل تے کوئی ریت دی ڈیری اے
