حسین ناں اے حقیقتاں دا
حقیقتاں تے گُمان کوئی نئیں
حسین نئیں جے تے رشتیاں دی
سنجھاپ کوئی نئیں پِچھان کوئی نئیں
حسین وکھ اے تے مسلکاں دی
نماز باطل، اذان کوئی نئیں
حسین مطلب ہے اِنما دا
حسین مقصد ہے ھل اتی دا
حسینیت جو چراغ جلدین
چراغ جلدین تے گل نئیں ہوندے
یزید دا نانہہ ایمان گِن توں
ایمان فاسق دے کُل نئیں ہوندے
حسین ناطق قرآن دا اے
حسین پکا زبان دا اے
حسین مومن دی زندگی اے
حسین چانن تے روشنی اے
بتول ولو امام جگ دا
نبی دی چادر تلے ولی اے
یزید پِچھے امام کوئی نئیں
ولیت کوئی نئیں
رسول کوئی نئیں
یزید فاسق، یزید فاجر
یزید کوئی اصول کوئی نئیں
حسین پِچھے امام سارے
ولیت ساری، رسول سارے
تے کل شریعت اصول سارے
حسین صابر، حسین شاکر
حسین سید، حسین بہادر
حسین خون اے پیمبراں دا
حسین حق دے ولی دے وِچو
ولیت اے اُس دے گھر دی دولت
حسین میرے علی دے وِچو
حسین سچی بتول وِچو
او ہک اصول اے، اصول وِچو
رسول میرے حسین وِچو
حسین میرے رسول وِچو
حسین لاہڑا امامتاں دا
امام مومن، امام زاہد
امام وکھرا مقام رکھدا
امام پلدا نبی دے ہتھ وچ
امام حداں نوں ٹپ نئیں سکدا
جے حق جتاوے تے تاں وی حق اے
جے نہ جتاوے تے تاں وی حق اے
حسین مارے تے تاں وی حق اے
جے مار کھاوے تے تاں وی حق اے
غلط نیں لوکی جو آکھدے نیں
حسین کُرسی تو لڑ پیا سی
یزید حاکم سی سلطنت دا
حسین لے کے بغاوتاں نوں
مذہب دے ناں تے جھگڑ پیا سی
گویڑ لایو ایمان والو
فریب سمجھو یزیدیاں دا
عقل دے انھے مقام اجے
سمجھ نئیں سکے، نبی دے گھر دا
علم توں کورے، دلیل باہجوں
ملاپ کر دے نیں خیر شر دا
حسین باہجوں علی دا لاہڑا
بتول جایا تے کُئی وی کُئی نئیں
کمال عہدے نبی دے کولو
لکھا کے لایا تے کُئی وی کُئی نئیں
ازل دا وارث، ابد دا سید
خدا بنایا تے کُئی وی کُئی نئیں
مشوم موڈھے تے چاء کے اپنے
نبی کھڈایا تے کُئی وی کُئی نئیں
حسین باہجوں نبی دے گھر چو
سنور کے آیا تے کُئی وی کُئی نئیں
او کُل دا مولا، او کُل دا آقا
غلامیاں نانہہ قبولدا سی
او منتخب سی اصول پاروں
او نائب میرے رسول دا سی
او کُل شریعت دا ہو گیا سی
تے کُل شریعت حسین وچ سی
سنور کے آئی سی جو آدمیت
او آدمیت حسین وچ سی
او جگ نوں متاں سمجھاون آلا
او جگ نوں رستے وکھاون آلا
کِسے دے آکھے تے کیویں رُکدا
او حق دے رستے تے جاون آلا
حسین ناں اے شرافتاں دا
حسین ناں اے صداقتاں دا
یزیدیت دی نجاستاں کُوں
او بھوئیں اندر دبا گیا اے
علی دے گھر دی لُٹا کے چادر
علی دا وارث قیامتاں تک
جہاں دی چادر بچا گیا اے
اُجاڑ آیا سی جہاں دی رونق
نبی دا لُوڈا فقیر بن کے
او کربلا دے مسافراں دا
وزیر بن کے امیر بن کے
کدی خلافت دا تاج پا کے
کدی او ٹُر دا سی ویر بن کے
لہو لہو سی حسین میرا
تے کربلا وچ قیام کرکے
نماز اِنج دی او پڑھ گیا اے
اوہ ہر یزیدی دے بُوہے اگے
علم پیمبر دا گڑھ گیا اے
حسین دی اکھ نبی دی اکھ اے
حسین دا ہتھ نبی دا ہتھ اے
وجود دو نیں ، اصول ہک اے
(1998)
