4
ث ثابتی ودِیا سِکھ رہیا،
باراں برس گزرے خبردار ہویا
پُورن پُتر راجے سلواہن تائیں،
پان لے کے مِلن تیار ہویا
چڑھی ہرس راجے سلواہن تائیں،
چک اڈّیاں پبّاں دے بھار ہویا
قادریار پُتّر کرماں والیاں دے
چڑھی حرص تے مست سنسار ہویا
5
ج جائی راجے سلواہن آندی،
اک استری ہور ویاہ کے جی
اوس دی جات چمیاری تے نام لُونا،
گھر آندی سی اِین منائی کے جی
صورت اوسدی چند مہتاب وانگوں،
جدوں بیٹھی سی زیوراں پائی کے جی
قادریار کیہ آکھ سُناوساں میں،
پنچھی ڈِگدے سن درشن پائی کے جی
6
ہ ہار شنگار سبھ پہر کے جی،
پُورن نال مہورتاں باہر آیا
کڈھ بھوہریوں باپ دا بھور تازی،
نگاہ رکھ کے وچ بازار آیا
خوشی بہت ہوئی رانی اِچھراں نوں،
گھریں دین ودھائی سنسار آیا
قادریار میاں باراں برس پِچھوں،
پُورن راجیاں دے دربار آیا
7
خ خوشی ہوئی سلواہن راجے،
پُورن پُت سلام جاں آن کیتا
خوشی نال نہ میوندا وچ جامے،
گٔئوآں منسیاں تے پُنّ دان کیتا
پُورن وچ کچہری دے آن بیٹھا،
لوکاں ساریاں ول دھیان کیتا
قادریار صورت نہ جائے جھلّی
جدوں سائے دے ہیٹھ دیوان کیتا
8
د دسدا پُچھدا لاگِیاں نوں،
سلواہن راجا تدوں گج کے جی
پُورن بھگت دا ڈھونڈساں ساک کوئی،
جتھے چل ڈُھکاں دن اج دے جی
مینوں سہکدیاں رب نے لال دِتا،
اکھیں دیکھ لواں خوشی رجّ کے جی
قادریار میاں پُورن بھگت اگوں،
کہندا سُخن سچا اک وج کے جی
9
ذ ذرا نہ سنگدا باپ کولوں
کہندا بابلا پَتّ ویاہ ناہی
جس واسطے لوک ویاہ کردے،
میرے من اجے کوئی چاؤ ناہی
میرا بھور سیلانی نِت رہندا،
پیرِیں بیڑیاں بابلا پا ناہیں
قادریار آکھے پُورن باپ تائیں
میتھوں رب دا ناؤں بھلاؤ ناہی
10
ر رنگ تغیّر ہو گیا سن کے،
پُورن بھگت ولوں سلواہن دا ای
کولوں اٹھ وزیر نے متّ دتی،
اجے ایہہ کی راجیا جاندا ای
جدوں ہوگُ جوان کرگُ آپے،
تیتھوں باہرا فکر ویاہن دا ای
قادریار وزیر دے لگ آکھے،
راجا پھیر خوشی اندر آندا ای
11
ز زبان تھیں راجے نے حکم کیتا،
گھر جا سلام کر مائیاں نوں
جس واسطے بھورے دے وچ پایا،
ہن موڑ نہ خوشیاں آئیاں نوں
ایسے حِرص نوں دھولرے پالیا میں
ہُن موڑ نہ خوشیاں آئیاں نوں
پُورن اُٹھیا باپ دا حکم لے کے
اگے لاوندا لاگِیاں نائیاں نوں
قادریار میں صِفت کی کراں اس دی،
رنّاں دیکھ بُھلاندیاں سائیاں نوں
