عِشق فقیراں دا قائِم دائِم، کبھو نہ تھیوے بہیا
نی تینوں ربّ نہ بھلّی دُعا فقیراں دی ایہا
ربّ نہ بھلّی ہور سبھ کُجھ بھلّی، ربّ نہ بھلّن جیہا
سونا روپا، سبھ چھل ویسی، عشق نہ لگدا لیہا
ہورناں نال ہسدی کھڈندی، شوہ نال گھونگھٹ کیہا
چارے نین گڈاوڈ ہوئے، وچ وچولا کیہا
عِشق چوبارے پائیو جھاتی، ہُن تینوں غم کیہا
آئے دی سونہہ بابل دی، سونہہ گل چنگیڑی ایہا
جس جوبن دا توں مان کریندی، سو جل بھل تھیسی کھیہا
کہے حسین فقیر سائیں دا، مرنا تاں مانا کیہا
