مَولا خیر گزارے

جنگاں مُڑ چھڑیاں کہ چھڑیاں
قوماں مُڑ بِھڑیاں کے بِھڑیاں
دُور کِتے گجدے نے جیہڑے
آ وسّے جد ویہڑے

کی ہووے دا
کی بنے دا
کی کراں دے
کدھر جاں دے

گُھل مِل آئے چار چوفیرے بدّل جدوں سواہرے
مولا خیر گزارے

دل آکھے ایہہ وسدی دنیا
ہسدیاں رسدیاں انساناں دیاں نسلاں
سوہنے سوہنے کِھڑے کِھڑے جیہے مکھڑے پیارے پیارے
رب جیہناں نوں سبھ توں چنگا سبھ توں سوہنا آپوں آکھ پکارے
کی ایہہ آپے وچ ای لڑ کے مر جاون دے سارے؟
مولا خیر گزارے

دل آکھے ایہہ نِسریاں کنکاں
پکیاں ہوئیاں فصلاں
تیویاں جیہناں کولوں
منگن رُوپ ادھارے
مُڑ ساونی دیاں کٹکاں
سِروں سِروں اُچے ٹانڈے
لچک لچک کے سرو آں نوں شرماندے
آسے پاسے لگیاں ہوئیاں--- گٹھ گٹھ نالوں لمیاں چھلیاں
ڈھا کے لا کے بال ایانے ہون جویں مٹیراں کھلیاں
کی ایہناں تے اسماناں توں وسّن گے انگیارے؟
مولا خیر گزارے

میں سوچاں ایہناں دے وچوں دانہ نہیں اوہنا جوگا
جیہناں کرتیاں کرساناں نیں
جیٹھ ہاڑ دیاں دھپاں
پوہ مانہہ دے پالے
اپنے سِر تے جالے
رتاں ُمڑھکے بن بن چوئیاں
مُڑھکے نہراں بن بن وگے
تاں ایہہ فصلاں ہوئیاں
تاں ایہہ بوٹے لگے
اج ایہناں دا اِک اِک سِٹا اِک اِک تیلا
سپّاں دیاں جیبھاں بن بن آوے
شوک شوک کے پیا ڈراوے
میں سوچاں ایہناں دا سانوں کی ریجھ کی چا
کی ایہناں دا تا
ایہہ ساڈے کس کارے
مُڑ وی خورے کیہڑی گلّے لگن پئے پیارے
جیون جوگے دیس دے مترئے وی نظارے
تے میریاں ہوٹھاں چوں نکلن لفظ ایہہ آپ مہارے
شالا دُور رہن ایہناں توں بجلی دے لشکارے