آئی ہِجر دی رات ہنیری
تیرِیاں یاداں دے گھوڑے سنّگڑے
اکھراں بھری گھنیری
کُجھ نہ دِسّے، کُجھ نہ لبھّے
پھیر وی نِیجھاں لاواں
کالی رِیجھاں لاہواں
کدی کدی کوئی نِمّاں تارا
بُجھدی ہُوئی چنّگھاری وانگُوں
ہلکی جیہی دُھکھ مارے
تے چُھپ جاوے
جیویں کوئی خواب ڈراونا
ویکھ کے سہمیا ہویا بنّدہ
اکھ نہ کھولے
کھولے تے گھبرائے
گھبرائے، شرمائے
مُڑ ڈر جائے
ہِجر دی رات وی
ایس ہنیری منزل دے وچ
راہواں لُک لُک جان
ایویں مُک مُک جان
حوالہ: نظراں کردیاں گلّاں، صوفی غلام مصطفٰی تبسم ( ویکھو )
