کِیہ ہویا جے منزل آگئی
تُسی کیوں آن کھلو گئے
راہِیاں دی تے رِیت اے ایہو
راہواں توں کِیہ ڈرنا
ایہ اوہناں دے غم تے خوشیاں
ایہو جیونا مرنا
منزل آوے یا نہ آوے
ہر دم پَینّڈے کرنا
تُسی کیوں آن کھلو گئے
کالے گُھپ ہنیریاں دے وچ
اَگ تے خون تے طوفان دے
گُھمّن گھیر چوپھیرے وِچ
غوطے کھادے تے لنّگھ آئے
ہُن کیوں آن کھلو گئے
ہمّت والے رُک نہیں سکدے
اَگے قدم وَدھاؤ
ایس کھلوتی ہوئی منزل نُوں
اپنے نال چلاؤ
منزل نال ٹُر دی نہ سہی
تُسِیں تے مُڑ دے جاؤ
تُسِیں کیوں آن کھلو گئے
حوالہ: نظراں کردیاں گلّاں، صوفی غلام مصطفٰی تبسم ( ویکھو )
