من دے اندر ڈھک کے رکھیے، پیار نظر دیاں گلّاں

من دے اندر ڈھک کے رکِھیے، پیار نظر دِیاں گلّاں
ہر اِک نال نہیں کردے پِھردے لوکی گھر دِیاں گلّاں

اتھرُو اکھاں دے وِچ توڑے، سِینے وِچ فریاداں
نظراں نُوں کوئی کیویں روکے، نظراں کردِیاں گلّاں

ظاہر چُپ چپیتے رہنّدے، لب نہ مُول ہلاندے
اکّھاں دے نال کر چھڈِیاں نیں، دنیا بھر دِیاں گلّاں

وِچ ہَوا اَدھ کِھلیاں کلِیاں، جیویں لین ہُلارے
سہمِیاں سہمِیاں بُلّھِیاں اُتے ڈردِیاں ڈردِیاں گلّاں

اوہ نظراں کِیہ جانن صوفی، راز اساڈے دِل دا
جہڑِیاں نظراں سمجھ نہ سکِیاں، ظاہر نظر دِیاں گلّاں