کھیت دی رانی

کھیتاں دے وچ کھیت دی رانی
ناز کرینّدی مَست جوانی

کلّی ہتھ وِچ داتری لَے کے
پَیلاں پاوے گانا گاوے
اِک پَل ٹھہرے تے ٹُر جاوے

ڈاڈھی پکّی اَپنی ہٹ دی
کلّی کھیتاں نُوں پئی کٹدی
اوہدے مِٹھڑے بول پیارے
وِچ ہَواواں لَین ہُلارے

اَج توڑی وِچ جنگل بیلے
دُور دُراڈِیاں تھانّواں دے وِچ
سُنّجِیاں سُنّجِیاں راہواں دے وِچ

پَینّڈا کردے تھکّے ٹُٹّے
راہِیاں نُوں پرچان دی خاطر

پردیسی وحشی پنچھی نیں
اینے سُنّدر گیت نہیں گائے
ایہہ سندیسے نئیں سُنائے

باغ برسات بہاراں دے وِچ
نِمّیاں نرم پھوہاراں دے وِچ
اَمباں دی ٹہنی تے بیٹھی
دُکھاں ماری کوئل کولوں
ایس جہاں دے وچ کِسے دی
اینی سوہنی کُوک سُنی نئیں
درد غماں دی ہُوک سُنی نئیں

رب جانے ایہہ کِیہ گل کردی
شاید ایہدے بول سُہانے
کوئی دُکھڑے ہَین پُرانے
یاد آئِیاں سو بِیتیاں یاداں
جاگ پئیاں سُتِّیاں فریاداں
یاں ایہہ گیت اَج کل دے گاوے
دُنیا دے دُکھ درد سُناوے
دُکھ جیہڑے پَل وِچ ٹُر جاون
ٹُر جاون تے پِھر مُڑ آون

پر جو وی ایہہ کھیت دی رانی
بات کہوے یا کہوے کہانی
بَین کرے یا گانا گاوے
ایہ گل مُکدی نظر نہ آوے

اوس نُوں ڈِٹھیاں مُدّت ہوئی
بُھل گیا سبھ کُجھ پر اَج توڑی
ایہ آواز کنّاں وِچ رَڑکے
جد بھی یاد پوے دِل دھڑکے