تدوں فقیر شتابی بندہ جاں جان عشق وچ ہارے ہُو عاشق شیشہ، نفس مُربّی جاں جاناں توں وارے ہُو خود نفسی چھڈ ہستی جھیڑے، لاہ سِروں سبھ بھارے ہُو مویاں باجھ نہ حاصل تھیندا سَے سَے سانگ اُتارے ہُو
