ਸਫ਼ਰ

ਅਮਰਜੀਤ ਚੰਦਨ

ਗੱਡੀ ਦੀ ਬਾਰੀ ਦੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ `ਤੇ, ਮੈਂ ਸਿਰ ਰੱਖਿਆ ਹੈ ਬਾਰੀ ਠੰਢੀ-ਠਾਰ ਜਿਉਂ ਬਰਫ਼ੀਲੀ ਰੁੱਤੇ ਸੱਜਣ ਹੱਥ ਮਿਲ਼ਾਇਆ ਜਾਂ ਪਿਆਰੀ ਦੇ ਠੰਢੇ ਕੰਨ ਨੂੰ ਨੱਕ ਦੀ ਬੁੰਬਲ਼ ਛੁਹਵੇ ਜਾਂ ਤਾਪ ਚੜ੍ਹੇ 'ਚ ਬਲ਼ਦੇ ਮੱਥੇ ਮਾਂ ਨੇ ਹੱਥ ਰੱਖਿਆ ਹੈ ਸਾਰੇ ਜੱਗ ਦੀਆਂ ਗੱਡੀਆਂ ਦਾ ਖੜਕਾ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ ਆਖ਼ਿਰ ਦੇਰ ਸਵੇਰੇ ਇੱਕੋ ਥਾਂ `ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਮੁੱਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ

Share on: Facebook or Twitter
Read this poem in: Roman or Shahmukhi