ਹਯਾਤੀ

ਅਨਵਰ ਜ਼ਾਹਿਦ

ਇਹ ਕਿਮੇਂ,ਇਹ ਪਿੰਡ ਦਾ ਪ੗ਤਰ ਅਯਹਨਦੇ ਵੱਖਰੇ ਚਾਲੇ ਪਾਟਾ ਝੱਗਾ ਨੰਗ ਤਰੀੜੀਂ ਛਿੱਜੀ, ਪਾਟੀ ਟੂਰ ਔਖੇ ਉਮਹੇ ਮੋੜ ਤਾਂਘਦਾ ਰਸਤਾ ਧੂੜ ਮਰਨਾ ਜੀਣਾ ਕ੗ੋੜ ਬਾਲ ਇਆਨੇ ਖਿੱਦੋ ਖੇਡਣ ਦੂਰ ਖਲੋਤਾ ਤੱਕੇ ਦੂਜੇ ਜਿੱਦਣ ਸਪਾਰੇ ਪੜ੍ਹਦੇ ਇਹ ਚੋਵੇ, ਇਹ ਢਕੇ ਕੂੜਾ ਹੁਣਜੇ, ਝਿੜਕਾਂ ਖਾਵੇ ਇਹਨੂੰ ਅੱਲ੍ਹਾ ਰੱਖੇ ਸੌਂ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਚੰਨ ਨਾਲ਼ ਖੇਡੇ ਅੰਬਰ ਦੇ ਮੈਦਾਨੇ ਚਿੜੀਆਂ ਚੂਹਕ ਜਗਾਵਨ, ਇਸ ਨੂੰ ਅੱਲ੍ਹਾ ਦੇ ਖਸਮਾਨੇ ਵੇਲੇ ਗੁੰਝਲ਼ ਇੰਜ ਦੀ ਘੱਤੀ ਅੰਤਰ ਕਿਹੜਾ ਜਾਣੇ

Share on: Facebook or Twitter
Read this poem in: Roman or Shahmukhi