خیر چاہنا واں شر دی مینوں لوڑ نہیں
دُکھاں بھرے نگر دی مینوں لوڑ نہیں
ویلے نوں میں اپنے رنگ وچ رنگیا اے
کِسے دی شام سحر دی مینوں لوڑ نہیں
ہجر دا گُجھا تاپ اے میری قسمت وچ
کُوڑے چارہ گر دی مینوں لوڑ نہیں
جیندا دل کِسے دا درد پِچھانے نہ
ایہو جیہے دلبر دی مینوں لوڑ نہیں
جِس دے کیتیاں ہتھاں وچ ہتھکڑیاں پین
ایہو جیہے ہُنر دی مینوں لوڑ نہیں
اپنی مرضی جاگیئے بھویں سو جائیے
غیر دے رعب اثر دی مینوں لوڑ نہیں
چھپر جُھگی ڈھارا کوئی لبھنا واں
لمے چوڑے گھر دی مینوں لوڑ نہیں
پیار تے اپنی مرضی لبھدا شوکت
غیراں نال سفر دی مینوں لوڑ نہیں
حوالہ: ڈونگھے سوتر، غلام فرید شوکت؛ ساہیوال پرنٹنگ پریس 1996؛ صفحہ 63 ( ویکھو )
