ڈر توں مردے لکھاں ویکھے، ڈر نوں مردا کدی کدی
شیشے اندر دِس پمدا اے، میرے ورگا کدی کدی
کُن آہناں تاں ظاہر ہوندی غیبی اگ حقیقت دی
رب دا روپ وٹا لیندا اے تیرا بردا کدی کدی
ساہ نوں ساہ دا موڈھا دے کے بن دا تڑ حیاتی دی
جیون دان کریندا کوئی مردا مردا کدی کدی
کدی کدی دن پِھڑ جاندے نیں پورن ورگے روگی دے
بہوں مجبور دِسیندا کوئی کردا سردا کدی کدی
جنگل بیلے کوکیاں ملدا نہ شہراں دی کِل کِل وچ
اپنے آپ وی لیہہ جاندا اے اوہدا پردا کدی کدی
ساجد نوں وی رکھ لینا سی اپنے خدمت گاراں وچ
ہور نئیں تے تیرے گھر دا پانی بھردا کدی کدی
حوالہ: کُن دے گُن؛ غلام حسین ساجد؛ سلیکھ لاہور؛ صفحہ 83