مٹی شیشہ بن سکدی اے، پانی اگ دا بُوٹا

مٹی شیشہ بن سکدی اے، پانی اگ دا بُوٹا
مُڑ وی سُتھرا کر نہ سکسو، دل دا شہر ملوٹا

کدی کدی اکھ لگ جاندی اے اوہدے ورد اچالے
جگراتے نوں تنب دیندا اے نیندر بھریا جھوٹا

گزری دا کیہ ماتم کرنا، جو ہویا سو ہویا
پچھلے پیریں سج سجا کے لئیے عشق دا ہوٹا

ڈر نوں ڈر دا ڈر کھا جاندا، ان ہونی نوں ہونی
ریتے اندر پھل سکدا اے اک بلوان بروٹا

ساجد اُجڑے وس پمدے نیں جے من پیڈا کریے
گلاں دا گھمکار سُنیوے مار چلم دا سُوٹا

غلام حسین ساجد دی ہور شاعری

• ⟩  اک بے ہِمتا
• ⟩  اکھ لائے دی چَس ناں جاندی
• ⟩  بھار دُکھاں دا ڈھوئی جانا ایں
• ⟩  راوی سُکن مگروں
• ⟩  عشق کدے وی ہو سکدا اے
• ⟩  مٹی دے نال مٹی ہوئیے، پانی اندر پانی
• ⟩  مٹی شیشہ بن سکدی اے، پانی اگ دا بُوٹا
• ⟩  ٹُردا ٹُردا ہُٹ نئیں سکدا
• ⟩  پباں بار کھلوتی اک پیاری نوں
• ⟩  چیتر چڑھدا تے ول لیندی مِٹھی مِٹھی کس اسانوں
• ⟩  غلام حسین ساجد دی ساری شاعری