کدی کدی میں اک جاندا آں
اپنے آپ توں تھک جاندا آں
جے کر گھر جانا پئے جاوے
ہوکے نکو نک جاندا آں
اکھاں اندروں ظاہر ہو کے
سینے وچ دبک جاندا آں
اوہدے در تے متھا ٹیکن
جاندا آں، بے شک جاندا آں
اپنی جا تے پتھر آں میں
اوہنوں ویکھ بھڑک جاندا آں
ڈر تے کاٹھی پا کے ساجد
سفنے وچ تبک جاندا آں
حوالہ: کُن دے گُن؛ غلام حسین ساجد؛ سلیکھ لاہور؛ صفحہ 74