کُن دے گُن

ہُن جو میں ساں، میں ہُن اوہ نئیں
ہُن جو ہوساں، اوہ نہ رہساں
مُڑ کے ویکھن دا کم بھیڑا
ہر پل پچھلے پل دا بالن
آون والا بھجدا آندا اے
جاون والا سِلھ بن جاندا
ویلے دی کد پیڈی کرکے
سُفنے دی کِل کِل بن جاندا

دور دے تارے دور ای چنگے
اسماناں دی چھت کینہ ویکھی
مٹی مٹی اے کہ نئیں اے
پانی اگ دا پگھر تے نئیں
وا وگدی کہ میں بمدا آں

توں سمدا کہ میں سمدا آں
ایہہ جھیڑا کوئی بھن نئیں سکیا
دوئے ورگا بن نئیں سکیا

بھمدی بھوئیں دے سینے اُتے
کھلیاں وی سبھ ٹر دے رہندے
سدھ پسدھے پدھ کریندے

پچھلے پب تے مُڑ دے رہندے
اپنے آپ نوں ویکھ نئیں سکدے
نہ ویکھن توں ڈر دے رہندے

اُتے دیکھو تاں ماضی اے
ہیٹھاں وی سب رنگ بازی اے

خالق تے مخلوق وی اکو
سینہ تے بندوق وی اکو
میں نوں میں دا ڈر رہندا اے

اپنے بھار دی سٹ سہندا اے
سرسوتی تے وشنو اک نیں

شِو اے پاروتی دی صورت
مُورت مُورت دی خالق اے
جو بردا اے سو مالک اے