یار فریدا

دریاواں توں سرہیاں ہویا
اج اکھاں دا پانی
بُوٹے جُھمر جھوٹے سُک گئے
مُک گئی امر کہانی
سدھراں دے اکلاپے کھا لئے
میری سِک دے ہانی
بُھکھے شہر دی داسی بن گئی تھل دی رات نمانی
سرہیوں نوں کالک نے ونھیا پاکے گھوڑ دی گھانی

نہ ہُن پکھو گلاں کردے پاکے بات بتولی
نہ ہنکن درسال تے گھوڑے
نہ دِسن ہم جھولی
سینے وانگ ازل توں سنجی
رانجھن یار دی ڈولی
پانی وچ مدھانی پا کے
خلقت کھیڈے ہولی
ہیر سیالن سیج لڈاوے ویہڑے وچ رنگولی

موسم بدلے اندر بدلے
بدلے چار چوفیر
شالاسفنے وچوں پنگرے
مُڑ مٹی دا ڈھیر
شالاں ٹھاٹھاں مارن ریتے اندر سُتے پانی
شالا فجر دا تارہ ویکھے مُڑ کے رات نمانی