پباں بار کھلوتی اک پیاری نوں

پانی اُتے تردا ساں میں، پانی مٹی اُتے
مٹی نوں اگ موڈھا دِتا، اگ نوں میرے سینے
سینے نوں خوشبو بنایا، تیرے خواب دی چڑھتل
پسلی وچوں چِھک کے تینوں میں شمشیر بنایا
سوہنی، سسی، سرسوتی، ہانی تے ہیر بنایا

جنت وچ دورہ نئیں سکدے، جنت دا کیہ کرنا
دکھ دے باجھوں سُکھ نئیں ملدا، دکھ توں کیوں گھبرائیے
کالی رات دی ہپھ نوں مان کے دینہہ دی صورت دِسدی
ہوون نہ ہوون دا ست اے سُن نی جیون جوگی
کھوہ وچ سُٹیاں گُھل جاندے نیں پورن ورگے روگی

آون والا آکے رہندا، جاون والا جا کے
مایا مٹی ہو جاندی اے، سارے لاڈ لڈا کے
اوڑک پتھر ہو جاندے نیں، بخت کڑگی آ کے

پر پانی پانی ای راہندا، وگ کے، ٹھر کے، سڑ کے
اوہنوں کوئی رکھ نئیں سکدا، روپ کِسے وچ کڑکے
بھانویں کوئی پھوکے مارے، زہری منتر پڑھ کے

ایہہ میری اکھاں دا پانی، کِھڑیا تیری تس نوں
ایہہ میرے سرجن دی شکتی دین اے تیری چُپ دی
ایہہ میری پُنگرن دی طاقت نکھڑی پِنڈیوں
مُڑ تیری اکھاں کیوں بِھجیاں، کیوں بھکھیا ہانہہ تیرا؟
چیتر آون نال ای بلیے، میں گھتنا ہا پھیرا!