ਤੂੰ ਪਰਦੇਸੀ ਬਣ ਬੈਠੋਂ, ਦਸ ਕਿਵੇਂ ਦਿਲ ਪਰ ਚਾਈਏ
ਰਾਹਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਔਂਸੀਆਂ ਪਾ ਕੇ ਨਾਲੇ ਕਾਗ ਉਡਾਈਏ
ਆ ਸੱਜਣਾਂ ਰਲ਼ ਕੱਠੀਆਂ ਬਹੀਏ, ਤੇ ਵਿਛੋੜਿਆਂ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਾਈਏ
ਮਨਜ਼ੂਰ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਗ਼ਮ ਰਹਿੰਦੇ, ਕਿਤੇ ਵਿਛੜੇ ਨਾ ਮਰ ਜਾਈਏ
ਤੂੰ ਪਰਦੇਸੀ ਬਣ ਬੈਠੋਂ, ਦਸ ਕਿਵੇਂ ਦਿਲ ਪਰ ਚਾਈਏ
ਰਾਹਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਔਂਸੀਆਂ ਪਾ ਕੇ ਨਾਲੇ ਕਾਗ ਉਡਾਈਏ
ਆ ਸੱਜਣਾਂ ਰਲ਼ ਕੱਠੀਆਂ ਬਹੀਏ, ਤੇ ਵਿਛੋੜਿਆਂ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲਾਈਏ
ਮਨਜ਼ੂਰ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਗ਼ਮ ਰਹਿੰਦੇ, ਕਿਤੇ ਵਿਛੜੇ ਨਾ ਮਰ ਜਾਈਏ