ਜੀਵਨ ਬੁਰੀ ਬਲ਼ਾ ਏ ਮੀਆਂ ਰਾਖਾ ਆਪ ਏ ਮਿਆਂਂ ਇਸ਼ਕ ਮੁਹੱਬਤ ਦਾਨ ਕਦੋਂ ਏ ਇਹ ਤੇ ਇਕ ਸਜ਼ਾ ਏ ਮੀਆਂ ਆਪ ਸਹੇੜੇ ਜੋ ਦਖੜਯੇ ਕਰਨਾ ਆਪ ਏ ਮਿਆਂਂ ਹਿੰਮਤ ਹੈ ਤੇ ਲਾਹ ਲੈ ਉੱਠ ਕੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਜਿਹੜਾ ਚਾ ਏ ਮੀਆਂ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਵਰਤ ਨਾ ਸਕੀਏ ਚੰਗਾ ਮਾਰਸ਼ਲ ਲਾ ਏ ਮੀਆਂ ਬੰਦੇ ਦਾ ਕੋਈ ਮੁੱਲ ਨਾ ਉਥੇ ਆਟੇ ਦਾ ਤੇ ਏ ਮਿਆਂਂ ਕੌਣ ਜ਼ਫ਼ਰ ਰੁਖ਼ ਉਹਦਾ ਮੁੜੇ ਉਹ ਤੇ ਇਕ ਦਰਿਆ ਏ ਮੀਆਂ
