دل کردا ہے نال تیرے میں، بہہ کے کوئی بات کراں
بیٹھے بیٹھے شاماں ہوون، رات پوے، پربھات کراں
جد برہا دا سورج چڑھ کے، ساڑے دل دی دھرتی نوں،
تیرے والاں اوہلے ہو کے، میں سورج نوں جھات کراں
آ کے پچھیں، تاں میں دساں، تینوں دکھ جدائی دا،
تیرے باجھوں نال کِنّاں دے، دل دی گُجھی بات کراں
بُلھاں توں دسی نہ جاوے، جیکر پیڑ جدائی دی،
کوسے ہنجُوآں دا بُکّ بھر کے، تینوں پیش سوغات کراں
بن کے 'ہیر سلیٹی' جے توں، ساتھ دویں مسکاناں دا،
سسی، سوہنی، شیریں دے پرچلت قصے مات کراں
اوہ راہ چلاں جو راہ دَسّے، مینوں دور اندیشاں نے،
تتھاں دی سچائی خاطر، پیش کِویں 'سقراط' کراں؟
دل دا سودا کرن سمیں نہ، پرکھاں اوچاں نیچاں نوں،
دلبر بھاویں کجھ وی ہووے، میں نہ ذات کجات کراں
نہ میرے پُرکھاں نے دسیا، نہ ساڈی تہذیب کہے،
اپنے یاراں متراں دے سنگ، وعدہ کرکے گھات کراں
یار کدے محفل وچ آوے، پنگرن یاداں 'نور' دیاں،
پیار بھرے موسم دا قصہ، لکھدا لکھدا رات کراں
