پا آساں دا خون اگائے بوٹے نوں
پھل لگیا نہ میرے لائے بوٹے نوں
اک دن وی نینا چوں پانی نہ دتا،
اس نے ریجھاں دے کملائے بوٹے نوں
تکدا تکدا آخر میں وی سنگ گیا،
سندر دکھّ دے اس شرمائے بوٹے نوں
بندیاں وانگوں ہون نہ دین برابر دا،
کجھ وڈے رُکھاں دے سائے بوٹے نوں
کندھ توں اوچا ہندا تکّ کے لڑدے نے،
ہمسائے تے چاچے تائے، بوٹے نوں
مڑ مڑ ترلے پاواں چھاواں دین لئی،
رشتے داری دے گھن چھائے بوٹے نوں
ہکّ دھڑکا لگے بے وس سدھراں نوں،
جد تکڑے دی بکری کھائے بوٹے نوں
اوہ وی ویلا آؤ لوکی کٹن گے،
اپنے ہتھیں آپ لگائے بوٹے نوں
یاراں نے پچھے مڑ کے تکیا نہ نور
سدھراں دے بھکھے ترہائے بوٹے نوں
