ਹੌਕਾ

ਹੌਕਾ ਇਕ ਰੁੱਸੀ ਧੀ ਦਾ
ਕਲਪੇ ਪਿੰਜਰ ਅੰਦਰ
ਜੀਵਨ ਤੋਂ
ਛੁਟਕਾਰਾ ਮੰਗਦਾ
ਕੌੜਾ ਘੁੱਟ ਜ਼ੁਲਮ ਦਾ
ਸੰਘੋਂ ਔਖਾ ਲੰਘਦਾ
ਜੰਮਣ ਤੋਂ ਮਰਨ ਤੀਕ
ਆਪਣੇ ਹੋਵਣ ਨਾ ਹੋਵਣ ਤੇ
ਲੜਦਾ ਮਰਦਾ
ਸਿਰ ਤੋਂ ਪੈਰਾਂ ਤੀਕਰ
ਬੇ-ਬਸ ਭੱਠੀ ਦੇ ਵਿਚ ਸੜਦਾ
ਬਣ ਸੁਆਹ ਸੰਜੋਗ ਦੀ
ਹਰ ਦੁੱਖ ਜਰਦਾ
ਜੋਤ ਪੀੜਾਂ ਦੀ
ਰੁੱਤ ਗ਼ਮਾਂ ਦੀ
ਮੁੱਕਦੀ ਨਾਹੀਂ
ਵੇਲੇ ਦੀ
ਟਕ ਟਕ
ਸਭ ਕੁਝ ਸਹਿੰਦੀ
ਚੱਲਦੀ ਰਹਿੰਦੀ
ਇਕ ਹੌਕੇ ਵਿਚ ਲੱਖਾਂ ਚੀਕਾਂ
ਇਕੋ ਗੱਲ ਸੁਣਾਉਣ
ਜ਼ੋਰਾਵਰ ਦੇ
ਨਿੱਕੇ ਦਿਲ ਨੇਂ
ਵੱਡੇ ਕਬਰਸਤਾਨ
ਕਬਰਾਂ ਅੰਦਰ ਵੈਣ ਕਰਿੰਦੀਆਂ
ਫਸੀਆਂ ਰੂਹਾਂ
ਦੱਬ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ
ਮਰਦਿਆਂ ਨਾਹੀਂ