ਗਲੇ ਸੜੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਨਾਂ

ਅਸੀਂ ਤਾ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਵਾਸੀ ਹਾਂ
ਤੁਸੀਂ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਵਾਸੀ ਤਾਂ ਸੜਕਾਂ ਵਾਲੇ ਹੋ
ਤੁਸੀਂ ਕਾਸ ਨੂੰ ਰੀਂਗ ਰੀਂਗ ਕੇ ਚਲਦੇ ਹੋ?
ਸਾਡਾ ਮਨ ਪ੍ਰਚਾਵਣ ਤਾਂ ਹੱਟੀ ਭੱਠੀ ਹੈ
ਤੁਸੀਂ ਕਲੱਬਾਂ ਸਿਨਮੇ ਵਾਲੇ
ਸਾਥੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬੁਡ਼ੇ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹੋ?
ਸਾਡੀ ਦੌੜ ਤਾਂ ਕਾਲੇ ਮੁਹਰ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਤੀਕ
ਜਾਂ ਤੁਲਸੀ ਸੂਦ ਦੇ ਟੂਣੇ ਤੱਕ ਹੈ,
ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਕਿਹੰਦੇ ਚੰਦ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਹੋ
ਤੁਸੀਂ ਅਸਾਥੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿਉਂ ਮਰ ਜਾਂਦੇ ਹੋ?
ਅਸੀਂ ਕਾਲਜੇ ਕੁੱਟ ਕੁੱਟ ਕੇ ਵੀ ਸੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ
ਤੁਸੀਂ ਜੋ ਰੰਗ ਬਰੰਗੇ ਝੰਡੇ ਚੁੱਕੀ ਫਿਰਦੇ
ਖਾਂਦੇ ਪੀਂਦੇ ਮੌਤ ਤੇ ਛੜਾਂ ਚਲਾਉਂਨਦੇ ਹੋ
ਇਹ ਬੋਹੜੀ ਧਾੜਿਆ ਕਿਹੜੀ ਗੱਲ ਦੀ ਕਰਦੇ ਹੋ?
ਦੇਖਿਓ ਹੁਣ
ਇਹ ਸੁੱਕੀ ਰੋਟੀ ਗੰਢੇ ਨਾਲ਼ ਚਬਾਉਣ ਵਾਲੇ
ਤੁਹਾਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਸੜਕਾਂ ਕਮਰੇ ਨਿਗਲ ਜਾਣ ਲਈ
ਆ ਪਹੁੰਚੇ ਹਨ
ਇਹ ਤੁਹਾਡੀ ਡਾਇਨਿੰਗ ਟੇਬਲ
ਤੇ ਟਰੇਆਂ ਤੱਕ ਨਿਗਲ਼ ਜਾਣਗੇ
ਜਦ ਸਾਡੀ ਰੋਟੀ ਤੇ ਡਾਕੇ ਪੈਂਦੇ ਸਨ
ਜਦ ਸਾਡੀ ਇੱਜ਼ਤਾਂ ਤੇ ਸੰਨ੍ਹਾਂ ਲਗਦੀਆਂ ਸਨ
ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਅਨਪੜ੍ਹ ਪੇਂਡੂ ਮੂੰਹਾ ਦੇ ਗੁੰਗੇ ਸਾਂ
ਤੁਹਾਡੀ ਲਕਚੋ ਕਾਫ਼ੀ ਹਾਉਸ ਚ ਕੀ ਕਰਦੀ ਸੀ?
ਤੁਹਾਨੂੰ ਪੜਿਹਆਂ ਲਿਖਿਆਂ ਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਆ ਸੀ?
ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੀ ਖ਼ਾਹਿਸ਼ ਦਾ ਅਪਮਾਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ
ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਦਰ ਸਹਤ
ਸਣੇ ਤੁਹਾਡੇ ਹੋਂਦ ਵਾਦ ਦੇ
ਬਰਛੇ ਦੀ ਨੋਕ ਤੇ ਟੰਗ ਕੇ
ਚੰਦ ਉਤੇ ਅੱਪੜਾ ਦੇਵਾਂਗੇ
ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਸਾਦ ਮੁਰਾਦੇ ਪੇਂਡੂ ਬੰਦੇ ਹਾਂ
ਸਾਡੇ ਕੋਲ਼ 'ਅਪੋਲੋ' ਹੈ ਨਾ 'ਲੂਨਾ' ਹੈ