آندی ہے پر تیرے آن توں بعد نہیں
ایہ نہ سمجھیں مینوں تیری یاد نہیں
تینوں ویکھ کے جس دے ہوش سلامت رہن
ہو سکدا ہے کُجھ وی، آدم زاد نہیں
کِتھوں سِکھیا ٹھیک نشانہ لان دا ول
ایہ نہ آکھیں میرا کوئی استاد نہیں
میں اکلاپے شہر دا واسی ازلاں توں
میرا کوئی پرچھاواں کوئی ہمزاد نہیں
کہڑا تیری اکھ دے وار توں بچیا ہے
کہڑا تیرے عشق دے وچ برباد نہیں
میں شاعر ہاں شاعر نویں زمانے دا
میں رانجھا میں مجنوں میں فرہاد نہیں
توں تے میرے خواب ای وڈھ کے سٹ دتے
میں سنیا سی حاکم ایں، جلاد نہیں
تیرے چھڈ کے جان توں بعد قیامت اے
تیرے باجھوں اک وی شہر آباد نہیں
جتھے چاہوے ، جد وی چاہوے مار دَوے
ویلے اگے ساڈی کوئی فریاد نہیں
