ਜੋ ਬੋਲ ਜ਼ਬਾਨੋਂ ਨਿਕਲ ਗਿਆ

ਜੋ ਬੋਲ ਜ਼ਬਾਨੋਂ ਨਿਕਲ ਗਿਆ
ਉਹ ਤੀਰ ਕਮਾਨੋਂ ਨਿਕਲ ਗਿਆ

ਮੈਂ ਦਿਲ ਵਿਚ ਉਹਨੂੰ ਲੱਭਣਾ ਵਾਂ,
ਉਹ ਦੂਰ ਅਸਮਾਨੋਂ ਨਿਕਲ ਗਿਆ

ਖ਼ਵਾਬਾਂ ਨਾ ਤੱਕ, ਖ਼ਵਾਬਾਂ ਬਦਲੇ,
ਯੂਸੁਫ਼ ਕਨੀਆ ਨੂੰ ਨਿਕਲ ਗਿਆ

ਹਮਦਰਦ ਕਿਨਾਰੇ ਬਣ ਬੈਠੇ,
ਜਦ ਮੈਂ ਤੂਫ਼ਾਨੋਂ ਨਿਕਲ ਗਿਆ

ਮੈਂ ਘਰ ਦੀ ਅੱਗ ਲੁਕਾਉਂਦਾ ਸਾਂ,
ਧੂੰ ਰੌਸ਼ਨ ਦਾਨੂੰ ਨਿਕਲ ਗਿਆ

ਜੋ ਗ਼ੈਰ ਲਈ ਤਪ ਉਠਦਾ ਸੀ,
ਉਹ ਲਹੂ ਸ਼੍ਰੇਆ ਨੂੰ ਨਿਕਲ ਗਿਆ

ਕਾਸ਼ਰ ਤੋਂ ਹੁਣ ਕੀ ਪੁੱਛਦੇ ਹੋ,
ਜਦ ਦਰਦ ਬੀਆਨੋਂ ਨਿਕਲ ਗਿਆ

ਸਲੀਮ ਕਾਸ਼ਰ ਦੀ ਹੋਰ ਕਵਿਤਾ

• ⟩  ਤੇਥੋਂ ਵੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਾ ਹੋਈ, ਮੈਂ ਵੀ ਦਿਲ ਦੀ ਕਹਿ ਨਾ ਸਕਿਆ
• ⟩  ਵਿਚ ਹਨੇਰੀਆਂ ਲੱਭਦੀ ਫਿਰ ਹੁਣ, ਕਰ ਕਰ ਲੰਮੇ ਹੱਥ
• ⟩  ਸ਼ਾਮ ਪਵੇ ਤੇ ਬਾਲ ਕੇ ਦੇਵੇ, ਨਿਰਿਆਂ ਦੇ ਸਾਹ ਘੱਟੋ ਲੋਕੋ
• ⟩  ਗ਼ਮ ਕਾਹਦਾ ਜੇ ਦਿਲ ਟੁੱਟਣ ਦੀ, ਜ਼ਰਾ ਆਵਾਜ਼ ਨਾ ਆਈ
• ⟩  ਜ਼ਿਕਰ ਤੇਰਾ ਛਿੜ ਗਿਆ ਮੌਸਮ ਸ਼ਰਾਬੀ ਹੋ ਗਿਆ
• ⟩  ਸਲੀਮ ਕਾਸ਼ਰ ਦੀ ਸਾਰੀ ਕਵਿਤਾ