مھیٹ

صحت نال جہان دے کم چلدے، صحت باجھ نہ کجھ وی کار ہووے
اے پر اوسدی صحت کی رہ سکدی، جیہڑا ٹُکروں وی اوازار ہووے
دن چڑھے تے ٹوکری ڈھون لگے، شامیں چِھلّڑے داروا دار ہووے
آوے گھر تے کھان نوں کیہ لبھے، رُکھی روٹی تے نال اچار ہووے

ایہنیاں پیسیاں نال ایہہ آپ سوچو
فیلسوفیاں کرے کہ ڈنگ ٹورے
اخنی قورمے اوہدے نصیب کتھے
اپنی رَت پیوے، اپنے ہڈ کھورے

تسیں وچ کتاباں ہزار لکھو، "لو کو دُدّھ پیو، لو کو پھل کھاؤ"
ہفتہ صحت منان نوں ریڈیو تے لکھ وار دہائیاں پئے پاؤ
وٹامن پروٹین دیاں گُھتکلاں نال کالے ورقیاں تے ورقے کری چاؤ
بُھکھ بھانگڑے پاوندی کیوں جگ تے سوچو کدے نہ ایس تے چِت لاؤ

متاں ہووے جے نیند حرام اپنی
ایس گل دے جاؤ نہ مُول نیڑے
رانجھے رہن دیو مجھیں چارنے نوں
بیراں لے جاؤ ڈولیاں پا کھیڑے

پر ایہہ سمجھ لو کدے جہاں اُتّے گُڈیاں چڑھ کے نہیں اسمان رہیاں
لے کے پوری چرکلْی ڈور مڑوی اساں تکیاں نیں تھلے آن پئیاں
ٹِنڈاں کُھوہ دیاں والا معاملہ اے، بھریاں جاندے او کدوں تیک رہیاں
مُکدی گل جے ہن نہیں جرن جوگے، بڑا چر جریاں، بڑا چر سہیاں

کدوں چر سوار و سوار چلسی
اوڑک ہیٹھلی اُتے وی آونی ایں
اساں مدتاں دے ہُوٹے دیندیاں نے
مھیٹ لے کے کھیڈ مکاونی ایں