شَرعَ دے دروازے اُچّے،
راہ فَقَر دی موری ہُو
عالِم فاضِل دین نہ لنگھن،
جو لنگھے سو چوری ہُو
پُٹ پُٹ اِٹّاں وٹّے مارن
درد منداں دی کھوری ہُو
راز ماہی دا جانن عاشِق،
کِیہ جانے لوک اتھوری ہُو
حوالہ: کلام سلطان باہو، ڈاکٹر نذیر احمد؛ پیکجز مطبوعات؛ صفحہ ( ویکھو )
