طالب غوث الاعظم والے کدے نہ ہوون ماندے ہُو جَیں دے اندر عشق دی رتّی رہن سدا کُرلاندے ہُو جینوں شوق مِلن دا ہووے خوشیاں نِت آنّدے ہُو دوئیں جہان نصیب تِنھاں جو ذاتی اِسم کماندے ہُو
